لازم است گاهی، رها باشم. فارغ از عقلانیت، منطق، و هر چهارچوبی که این رهایی را نقض میکند.

لازم است گاهی، دیوانه وار زندگی کنم. و هستی را از دریچه ی چشمان یک دیوانه ببینم.

لازم است گاهی، در ملال یک روز غرق شوم. بدون در نظر گرفتن اینکه، کار قابل توجهی برای جهان نکرده ام.

لازم است گاهی، از قوانینم فاصله بگیرم. مثلا، یک شب بدون مسواک زدن بخوابم. یا اینکه، یک روز زودتر از همیشه بیدار شوم.

لازم است گاهی، در نوشتن فاجعه باشم. جای به صف کشیدن واژه ها، بگذارم ولو شوندروی کاغذ. و جسورانه عرض اندام کنند.
من آزادم، یاوه ترین چیزهای جهان را هم بنویسم. این را ناتالی گلدبرگ میگوید.