خودشناسی چیست؟

خودشناسی یعنی شناخت تمام ظرفیت های وجودی مان در مقام یک انسان. یعنی مواجه ای اساسی با ضعف ها و تاریکی هایی که در درونمان رخنه کرده اند. به قول اردشیر رستمی؛ «ما هرگز آن گونه که تصور میکنیم، خود را نمیشناسیم. به همین خاطر است که گاه در انتخاب علایقمان هم به اشتباه میفتیم».

خودشناسی برای من چه اهمیتی دارد؟

همیشه به روانشناسی وجودی علاقه مند بودم. اکثر کتاب هایی که میخواندم، در همین زمینه بودند. البته به دلیل یک سری اختلالات روحی که در من شکل گرفته بود، گاهی در آنها به دنبال راه حل میگشتم. هنوز هم معتقدم که کتاب ها نجات دهنده اند.

چگونه در مسیر خودشناسی قرار بگیریم؟

در خودکاوی، اصل اول روبرو شدن با خود واقعی است. از خود سوال بپرسیم و برای دریافت جواب پافشاری کنیم.
تجربه ی من در این مسیر:

من آنگونه که لازم بود، اقتدار نداشتم. در بحث و جدل ها نمیتوانستم از خودم دفاع کنم. همیشه منتظر بودم که دیگران برایم تصمیم بگیرند. مدتها خودم را به محکمه کشیدم تا دلیل این ضعفم آشکار شود. در نهایت انچه از خود دیدم، کودکی نحیف بود که به تو سری خوردن عادت داشت.