ین روزها چیزی ذهنم را درگیر کرده است. میخواهم تغییری در صورتم ایجاد کنم.

البته این کار مراحل خاصی دارد، که از حوصله ام خارج است.

نخست باید دنبال یک دکتر کارکشته ی زیبایی بگردم. سپس چند ماهی منتظر باشم تا نوبتم برسد. بدتر از همه اینکه، مطمئن نیستم این تغییر حاصله، منجر به زیبایی میشود یا بالعکس، پس از انجامش، به شکر خوردن میفتم‌.

با خودم میگویم، تو رو چه به این حرفا.
از کسی که حاضر نمیشود، مدل درپیت موهایش را هم عوض کند، چنین خواسته ای بعید است.

خود را تصور میکنم، با گونه های بادکنکی. لبهای قلوه ای و صورتی فیکس شده که هیچ احساسی را اعم از، غم و ناراحتی، شادی و لبخند نشان نمیدهد.
یک پوکر فیس به تمام معنا.