مقدمه :

با سری که آتش گرفته به این طرف و آن طرف میدوید و کسی این شعله ها را نمیبیند . این توصیف مت هیگ از افسردگی است . کسی که با تمام وجود این درد را لمس کرده بود و در کتاب معروفش (دلایلی برای زنده ماندن) از تجربه ی خود دراین زمینه میگوید.

اگر از کسی سوال کنند که افسردگی چیست ؟ حتی اگر دانشی در اینباره  نداشته باشد حتمن تعریف دست و پا شکسته ای از آن در آستین دارد . اما عاملی که در میان تعاریف مختلف تمایز ایجاد میکند ، بی شک چیزی نیست جز تجربه های شخصی .

تجربه ی من از افسردگی : 

سالها افسردگی را تجربه کرده ام اما نه به شکل معمولش که خیلی ها فکرمیکنند افسردگی یعنی یک تراژدی روزانه ، یک اتاق تاریک و خیره شدن به در و دیوار، یا گریه های گاه و بیگاه  و اندوه جاری درلحظه . البته که تجربه ی این احساسات ، گاهی اجتناب ناپذیراست .

عدم لذت : به راستی چه اتفاقی می افتد که به یکباره جهان رنگ میبازد؟؟؟

لذت بردن رابطه ی مستقیمی با آگاهانه زندگی کردن دارد . این یعنی زیستن با تمام حواس پنجگانه .

من از هیچ چیز مثل سابق لذت نمیبردم . در واقع همه چیز برایم کمرنگ شده بود .

علاقه مندی های گذشته ، اکنون برایم تکراری و کسل کننده به نظر می رسید . زندگی مشترکم نیز دچار چالش شده بود .

نه میتوانستم درد را متوقف کنم و نه از آن حرف بزنم.

جعبه ی شیرینی : شیرینی های خامه ای همیشه برایم وسوسه انگیزند.

یک روز که داشتم کتاب “حق نوشتن” از جولیا کامرون را میخواندم و همزمان بیسکویت ها را در استکان چای له میکردم (به عادت بچگی) ، به نکته ای با عنوان صد لذت رسیدم . این مثل جرقه ای بود درذهنم که شروع کنم به جمع آوری لذت های کوچک ، که در کمال تعجب یکی از آن ها همین بیسکویت های له شده در چای بود .

دفترچه ای که در آن لذت هایم را ثبت میکنم ، مثل جعبه ایست از شیرینی های خامه ای که هر وقت به آن نگاه میکنم ، ناخودگاه حس هیجان به من میدهد. به همین دلیل اسمش را گذاشته ام جعبه ی شیرینی 

احساس عدم لذت در افسردگی گاه ابعاد پیچیده تری دارد اما این ایده میتواند مثل یک مسکن قوی عمل کند .

ولع گذشته:

خاطرات بخش جدایی ناپذیر زندگی انسان هستند . خاطرات خوب حسرت می آفرینند و خاطرات بد اندوه . اما درافسردگی تمایل عجیبی به بازگشت گذشته وجود دارد و مرور خاطرات به شکل معمول اتفاق نمیفتد ، به  طوری که درذهن ، یادآوری یک خاطره زنده تر از واقعیت می نماید . حداقل این چیزیست که من تجربه کرده ام .

انگار احساسات و باورهایم در زمان اشتباهی گیر افتاده اند . چندین سال پیش تعدادی از نزدیکانم به دلایلی مهاجرت کردند ، حس خیلی بدی داشتم ، چیزی عمیقتر از دل تنگی ، انگار قسمتی از گذشته ام در حال فروپاشی بود . قسمتی که درآن آدمها همیشه در جای یکسانی بودند با اهداف محدود و از منطقه ی امنشان فراتر نمی رفتند .

همیشه فکر میکردم که این احساس فقط در مورد خودم وجود دارد اما گذشته ی من متشکل شده بود از آدمها ، مکان ها و چیزهایی که نبود هرکدامشان یک فقدان محسوب می شد .

آن روزها زندگی خودم دستخوش تغییر و چالش های بسیاری شده بود . اما تمایل به گذشته همیشه در وجودم جریان داشت . ذهنم بیمار شده بود و در گرداب افسردگی دست و پا میزدم .

 به گفته ی دکتر بک { افسردگی ناشی از انحراف ذهن از موازین عقلی و افتادن در دام افکارغیرمنطقی است } .

این افکار هنوز وجود دارند ، گاهی کنار می ایستم ونادیده شان میگیرم تا به تدریج از لایه های ذهنم عبور کنند و گاه آن چنان در خاطره ای غرق میشوم که تمام جزییاتش برایم محسوس میشود ، 

ادامه دارد …