گذشته همیشه بخشی از من بوده و هست . بخشی جدایی ناپذیر .
به جرات میگویم کمتر روزی در زندگی من سپری شده که در آن برشی از گذشته از خاطرم نگذشته باشد .
امروز اندکی به خاطراتم دست درازی کردم . گذشته هم با وقاحت تمام غرقم کرد در خودش .
در وبینار نوشتیار هم نشد شرکت کنم . طبق معمول زمان از دستم در رفت .
یکی از دلخوشی های من ، بودن در این کلاس به ظاهر مجازی و جمع دوستانیست هم دغدغه . میگویم به ظاهر مجازی ، چرا که حس صمیمیت و گرمی مطبوعی در آن موج میزند که این فضا را برایم ملموس کرده است .
این روزها با سماجت عجیبی مینویسم . هرچند اراجیف .