تمام امروزم، در یک کلمه خلاصه میشود. ناامیدی.
با خودم میگویم، آیا برای احساسی که دارم، ناامیدی کلمه ی مناسبی است؟
مثلا وقتی کسی میگوید: من بدبختم. آیا منظورش از بدبختی، بدبیاری نیست که در آن روز نصیبش شده است؟

احساسات عمیق تر از چیزی هستند که به نظر میرسد. هرگز نمیشود احساسی را با این صراحت به خود نسبت داد.

لازم است در این مورد تجدید نظر کنم؛ من امروز از یک سری انتظارات غیرواقع بینانه که به اشتباه در من شکل گرفته بودند، قطع امید کردم.