تراپیست درونم میگوید: از هیچ کس توقع نداشته باش. توقع رنج می آورد. توقع چرک میشود، روی افکارت. اینکه انتظار داشته باشی، کسی از تو

سومین جلسه از کارگاه تمرین نوشتن برگزار شد. و چه حس نابیست، بی وقفه نوشتن. از تمرین های جذاب امروز، نوشتن نامه ای شاعرانه بود.

بلاخره گاو خونی هم، با خواب واره ای به پایان رسید. شاید خوابی واقعی بود یا واقعیتی خواب الود. به هرحال، در بعضی داستان ها

امروز آسوده تر به نظر میرسم. حس میکنم آرامش بیشتری دارم. این هفته ی اخیر خودم را حسابی شکنجه کردم. البته با افکارم. گاهی بی

امروز از دنده ی چپ بلند شدم. شاید بدبینانه باشد اگر بگویم روز خوبی نداشتم. روزها لزوما بد نیستن، این ما هستیم که با فکر

‌خشم در من ریشه دوانده و ریشه دوانده در من خشم ریشه های خشم را باید خشکاند تا ریشه نکند در من خشم و منی